ρυθμοποιία, η επιστήμη της εφαρμογής του ρυθμού ρυθμός, η λέξη ρυσμός (ρυθμός) δεν είχε στην αρχή καμιά μουσική σημασία. Ως μουσικός όρος χρησιμοποιήθηκε κυρίως τον 4ο αι. π.Χ. Οι αρχαίοι συγγραφείς και θεωρητικοί έδωσαν διάφορους ορισμούς του όρου ρυθμός.
Πλάτων: "ρυθμός ονομάζεται η τάξη της κινήσεως".
Αριστείδης: "ρυθμός, λοιπόν, είναι ένα σύστημα χρόνων που τοποθετούνται με κάποια τάξη".
Βακχείος: "καταμέτρηση χρόνου, που γίνεται με κάποια κίνηση".. Κατά τον Αριστείδη (Περί μουσ. 42 Mb), "ρυθμοποιΐα δε εστι δύναμις ποιητική ρυθμού" (ρυθμοποιία είναι μια ικανότητα δημιουργική ρυθμού).
Η ρυθμοποιία υποδιαιρείται, κατά τον Αριστείδη Αριστείδης, θεωρητικός και συγγραφέας μουσικής. Πιστεύεται ότι έζησε ανάμεσα στον 1ο και 3ο αι. μ.Χ. Έχει γράψει ένα σημαντικό σύγγραμμα για τη μουσική με τον τίτλο Περί μουσικής, διαιρεμένο σε τρία βιβλία. (ό.π. 43 Mb), όπως και η μελοποιία, "στη λήψη (λήψις λήψις, ένα από τα τρία μέρη της μελοποιίας (λήψις, μίξις, χρήσις) στο οποίο, κατά τον Αριστείδη, ο μουσικός καθορίζει την περιοχή της φωνής που θα χρησιμοποιήσει στο σύστημα.), με την οποία μαθαίνουμε ποια είδη ρυθμού πρέπει να διαλέξουμε, στη χρήση (χρήσις χρήσις, κατά τον Αριστείδη Κοϊντιλιανό, ένα από τα τρία μέρη της μελοποιίας (λήψις, μίξις, χρήσις), κατά το οποίο η μελωδία συμπληρωνόταν ή τελειοποιούνταν. Κι αυτή διαιρούνταν σε τρία είδη: αγωγή, πεττία και πλοκή.ˇ εφαρμογή), με την οποία προσαρμόζουμε τις άρσεις και τις θέσεις, και στη μείξη (μίξις μίξις, ένα από τα τρία μέρη της μελοποιίας, κατά τον Αριστείδη Κοϊντιλιανό.), που μας διδάσκει πώς να συνυφάνουμε κατάλληλα τους ρυθμούς".
Σκοπός της ρυθμοποιίας είναι η προσαρμογή των λέξεων, των μελών και των κινήσεων σε ρυθμικά σχήματα. Με ένα γενικό τρόπο, η ρυθμοποιία ασχολείται με τη μετατροπή του αόριστου ρυθμού σε συγκεκριμένες ρυθμικές μορφές, δηλ. είναι η ρυθμική σύνθεση, ενώ ρυθμική ρυθμική, η επιστήμη του ρυθμού. Πρέπει να διακρίνεται από τη μετρική, της οποίας τα πλαίσια είναι πιο περιορισμένα. είναι η επιστήμη που ασχολείται με τα τεχνικά προβλήματα του ρυθμού.