λέξις, λόγος, λέξη. Στη μουσική, συχνά χρησιμοποιείται σε αντιδιαστολή προς το κρούσις κρούσις, Η κρούση ενός εγχόρδου οργάνουˇ συνεκδοχικά μουσική για έγχορδα. (οργανική, έγχορδη μουσική) ή προς το ωδή ωδή, μελοποιημένο ποίημα, τραγούδι. Φαίνεται πως σε παλιές εποχές γράφονταν ποιήματα για να ταιριάσουν σε μελωδίες που προϋπήρχαν.
Ειδικά, το μικρά λυρικά αποσπάσματα με μουσική (λυρική ποίηση) του Αλκαίου, της Σαπφούς και του Ανακρέοντα, αλλά και πιο εκτεταμένες συνθέσεις όπως τα επινίκια του Πινδάρου. Η φόρμα τους ήταν τριμερής (στροφή, αντιστροφή, επωδός). (τραγούδι).
Ανώνυμος (Bell. 78, 68): "Διπλούς ο χαρακτήρ των φθόγγων είληπται, επειδή και διπλήν έχει την χρήσινˇ επί λέξεως γαρ και κρούσεως" (Η γραφή των φθόγγων είναι διπλή στο χαρακτήρα, γιατί εξυπηρετεί διπλό σκοπό: [να δηλώνει] το κείμενο [τις λέξεις] και το οργανικό μέρος). Πλάτων (Νόμοι, 816D): "κατά λέξιν τε και ωδήν και κατά όρχησιν" (σύμφωνα με τη λέξη [τις λέξεις], το τραγούδι και την όρχηση).