Ο Θησαυρός της Ελληνικής Μουσικής είναι μια πολυμεσική εφαρμογή, που αναπτύχθηκε με στόχο να αποτελέσει την πλατφόρμα μέσα στην οποία θα καταχωρηθούν εποπτικά ορολογία, ονομασίες και πληροφορίες που σχετίζονται με τον Ελληνικό Μουσικό Πολιτισμό.
συναφή, σύζευξη, ειδικά δύο τετραχόρδων τετράχορδον, το σύνολο τεσσάρων συνεχών χορδών ή φθόγγων που σχηματίζουν μια καθαρή τετάρτη. Το τετράχορδο υπήρξε το πρώτο σύστημα της προϊστορικής Ελλάδας. Υπήρχαν τρία γένη του τετράχορδου: το διατονικό, το χρωματικό και το εναρμόνιο.. Όταν δύο συνεχή τετράχορδα έχουν ένα κοινό φθόγγο φθόγγος, ήχος, φωνή. Στη μουσική, ένας ήχος με καθορισμένο ύψος που παραγόταν από φωνή ή οποιοδήποτε μουσικό όργανο., δηλ. όταν η ψηλότερη νότα του χαμηλότερου τετραχόρδου είναι ταυτόχρονα και η πρώτη του ψηλότερου τετραχόρδου. Υπάρχουν τρεις συναφές,
(1) εκείνη που ενώνει το τετράχορδο υπατών με το τετράχορδο μέσων,
(2) εκείνη που ενώνει το τετράχορδο μέσων με το τετράχορδο των συνημμένων,
(3) εκείνη που ενώνει το τετράχορδο διεζευγμένων με το τετράχορδο των υπερβολαίων:



Η πρώτη συναφή (1) λεγόταν βαρυτάτη, η δεύτερη (2) μέση και η τρίτη (3) οξυτάτη (πρβ. Βακχ. Εισαγ. 81ˇ Μαν. Βρυέν. Wallis III, 504).

Ο κοινός φθόγγος των δύο τετραχόρδων ονομαζόταν συναπτών φθόγγος.