''Pittakosz, Phittakosz, Pittakos, Pittacus (Kr. e. VII-VI. század) Görög államférfi, Mütiléné türannosza, a legendás hét bölcs egyike Előbb támadta Mütiléné türannoszát, később a város polgárai teljhatalommal ruházták fel, hogy a polgárháború miatti zűrzavaron úrrá legyen (aisymnétés): tíz évig tartó eredményes kormányzás után önként vonult vissza a magánéletbe. Életére és politikai tevékenységére nézve egyik legfőbb forrásunk a költő Alkaiosz, aki verseiben többször említi s akinek egy ideig elvbarátja és harcostársa, később ellenfele volt. Alakja egy népdalban, a „Malomdal"-ban is megjelenik: „Őrölj malom, őrölj, mert maga Pittakosz őröl, pedig ő Mütiléné királya" Népszerűsége miatt életrajza az idők folyamán novellisztikus-legendás elemekkel gyarapodott. Sztobaiosz „Anthologia" című művének III. fejezetében tizenhárom állítólagos mondását idézi.''
A szolast vizsgaljuk, elejerol is, vegerol is. De hogy lett a kiralybol molnar? Unnepi osszefoglalonknak legyen ez majd a mottoja, egy rovas a rovatban. Gondolkodni valo az eljovendo tiz evre.
Jol gondolom, olyan abece kellene amellyel irhatsz? Olyat sajnos nem tudok. Kazinak voltak regen ilyen cimei. Talan visszanezve, az indulasnal, megvannak. Mintha az Ujszovetsegi Szoszedetnel is lenne ajanlat. Kedezd a levelezojukben Harmai Gabort. Tiz eve meg Lepcsomaszo neven irt ide. :) O a Szoszedet ''gazdaja''.
άμβων = μεταφορικά τα μουνόχειλα. (αμβων κυριολεκτικά είναι το χείλος της γαβάθας) (εύπολις , " ώ πολλών ήδη λοπάδων τους άμβωνας περιλείξας" = α αυτός πολλών μουνιών τα χείλη έχει καταγλύψει")
Kepes beszedben, a szemeremajak. Szo szerint, a mely tal pereme.
''Az egyiptomi papiruszok és az ugariti agyagtáblák tartalmaznak olyan irod. összeállításokat, amelyeket rituális v. kultikus drámák szövegkv-ének (libretto) lehet tekinteni. Az ilyen drámák, amelyek összevethetők a misztériumjátékokkal és az emberi társad. és a természet fordulópontjaihoz kapcsolódnak, nemcsak azt árulják el az isteneket, természeti erőket és hasonlókat megszemélyesítő cselekvő személyek szavai és tettei révén, hogy milyen mély vallási meggyőződés húzódott meg ezek mögött az események mögött, hanem azt is tanúsítják, hogy mintegy „sacramentum”-nak tekintették őket, amelyektől az élet folyása, egész jó sorsuk függ. Az ún. mitikus és rituális isk. az egész ókori K lit-jában közp. helyet biztosított a rituális drámáknak; ezekben a drámákban a csúcspont valamelyik istenség halálának és feltámadásának a bemutatása (pl. Marduk istené a babilóniai újévi ünnepen). Az istenség szerepét maga a kir. játszotta. A. R. Johnson, G. Widengren, I. Engnell stb. megkísérelték kimutatni, hogy Izr. is ismerte ezeket a drámai műfajokat. Jóllehet vitathatatlan, hogy Izr-ben a kir. szakrális személyiség volt, a Bibliából merített érvek (pl. Dávid szerepe: 2Sám 6; a kir. pokolra szállása, vö. Zsolt 18; 22; 49; 116; 118) teljesen elégtelenek Johnson és társai tételének bizonyítására. Némelyek az Én-ben ósz-i dráma töredékeit vélik felfedezni, de a cselekmény egysége és a feltételezett bonyodalom nagyon is vitatható. M.F.''
''Stanislav Segert (May 4, 1921 - September 30, 2005) was a prominent scholar of Semitic languages and one of the foremost authorities on North-West Semitic languages.
Born in Prague, then Czechoslovakia, Segert began his studies at the Protestant Theological Faculty of Charles University in 1939 while also signing up for courses at the Faculty of Arts. When later that year the Nazi occupation authorities closed down all universities, Stanislav Segert completed his studies in various illegal courses and in 1943, he was ordained as a chaplain of the Evangelical church of Czech Brethren. In 1945-1947, Segert pursued his graduate studies at the Faculty of Arts and was awarded a degree of Doctor of Philosophy in Semitic and Classical philology and philosophy. Between 1945 and 1952 he was an assistant lecturer at the Protestant Theological Faculty, mostly teaching courses in Greek and Latin. In 1958, he started teaching at the Faculty of Arts and in 1952, he became a member of the Oriental Institute of the newly established Czechoslovak Academy of Sciences. In 1969, following the government repressions in the wake of the 1968 Soviet invasion of Czechoslovakia, he left for United States where he became a Professor of North-West Semitic languages at the University of California, Los Angeles.''
''...a hősi versmérték a legnyugodtabb és a legfenségesebb. Azért fogadja magába leginkább az idegen szavakat és a metaforákat is, mert az elbeszélő utánzás amúgy is nagyszerűbb a többinél;''
Talan nem idegensegrol lehet szo, hanem az idegentol nem idegenkedo, befogado hosi versmertekrol, leven nyugodt, fenseges?
Georgiades a kalamatiano tancrol es a hexameterrol:
Greek music, verse and dance [αγγλ. μτφ. του Der griechische Rhythmus] (New York: Merlin Press, c1955)
Οι θεωρίες του Γεωργιάδη, αν και δείχνουν πια τα χρόνια τους, διατηρούν το ενδιαφέρον τους για την ευρυμάθεια και τη δύναμη της επιχειρηματολογίας του. Και τα δύο βιβλία στηρίζονται στο ίδιο υλικό, από τη Habilitationsschrift του 1947 με θέμα τον ‘ελληνικό ρυθμό’: η προέλευση της σημερινής διάκρισης μουσική - πρόζα - ποίηση από την ενιαία αρχαιο-ελληνική μουσική· η επιβίωση της αρχαίας προσωδίας στον νεο-ελληνικό χορό και η σχέση καλαματιανού με το δακτυλικό εξάμετρο κ.λπ.
ὄγκος (B), o(, A. bulk, size, mass of a body, “μελέων ἀριδείκετον ὄ.” Emp. 20.1 ; “ἀέρος ὄ.” Id.100.13 ; “σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ” Parm.8.43 : freq. in Pl., “μήτε ὄγκῳ μήτε ἀριθμῷ” Tht.155a ; τὸν . . ὄ. τοῦ ἀριθμοῦ their total number, Lg.737c ; τὸν τῶν σαρκῶν ὄ. ib.959c ; σμικρᾶς πόλεως ὄ. a city of small size, Plt.259b ; “ἔχθρας ὄ. μέγαν” Lg.843b ; θαυμαστὸν ὄ. ἀράμενοι τοῦ μύθου taking on my shoulders a monstrous great story, Plt.277b, etc.: freq. also in Arist., the space filled by a body, opp. τὸ κενόν, Ph.203b28, al. ; “ἴσος τὸν ὄ.” in bulk, GC 326b20 ; “ὄγκῳ μικρόν” EN1178a1, etc. b. flatulent distentions, Diocl.Fr.43 (pl.). 2. bulk, mass, body, ὄ. φρυγάνων a heap of faggots, Hdt. 4.62 ; ὄ. μαλθακός mass or roll of something soft, Hp.Art.26 ; σμικρὸς ὄ. ἐν σμικρῷ κύτει, of a dead man's ashes, S.El.1142 ; γαστρὸς ὄ., of a child in the womb, E.Ion15 ; “ὄ. πλήρης φλεβίων” Arist.HA 515b1 : pl., “ὄγκοι” bodies, material substances, Id.Metaph.1085a12, 1089b14 ; also ὁ ὄ. τῆς φωνῆς the volume of the note, Id.Aud.804a15. 3. a bushy top-knot, Poll.4.133. 4. the human body, “τῆς χολῆς ἀναχεομένης εἰς τὸν ὄ.” Ruf.Anat.30, cf. Sor.1.26, Plu.2.653f, Gal.1.272. II. metaph., bulk, weight, trouble, “βραχεῖ σὺν ὄ.” S.OC 1341. 2. weight, dignity, pride, and in bad sense, self-importance, pretension, ὄ. ὀνόματος μητρῷος pride in the name of mother, Id.Tr. 817 ; ὄγκον αἴρειν exalt one's dignity, Id.Aj.129 ; “βραχὺν . . μῦθον οὐκ ὄγκου πλέων” of pretension, Id.OC1162 ; “μείζον᾽ ὄ. δορὸς ἤ φρενῶν” E. Tr.1158 ; “ἔχει τιν᾽ ὄ. Ἄργος Ἑλλήνων πάρα” Id.Ph.717 ; “ἐς ὄ. βλέπειν τύχης” Id.Fr.81 ; “τοῖς ζῶσι δ᾽ ὄγκος” Id.Rh.760 ; “ὁ τῶν ὑπεροπτικῶν ὄ.” Isoc.1.30 ; “τῷ . . γένους ὄγκῳ” Pl.Alc.1.121b ; “πραγμάτων ὄ.” Epicur. Fr.548 ; “τῆς ἀρχῆς τὸ μέγεθος καὶ ὁ ὄ.” Plu.Fab.4 ; “ὄγκον περιθεῖναί τινι” Id.Per.4, etc. 3. of style, loftiness, majesty, “ὄ. τῆς λέξεως” Arist. Rh.1407b26 ; “ὁ τοῦ ποιήματος ὄ.” Id.Po.1459b28, cf. Demetr.Eloc.36, al. : in bad sense, bombast, “ὁ Αἰσχύλου ὄ.” Plu.2.79b. III. in Philos., particle, mass, body, Epicur.Ep.1p.16U., Nat.12G., Asclep. Bith. ap. S.E.M.9.363 ; so in the physiology of the Methodics, ὄγκοι καὶ πόροι, = molecules and pores, Id. ap. Gal.1.499. Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.
Experience has shown that the heroic hexameter is the right metre. Were anyone to write a narrative poem in any other metre or in several metres, the effect would be wrong. The hexameter is the most sedate and stately of all metres and therefore admits of rare words and metaphors more than others, and narrative poetry is itself elaborate above all others. The iambic and the trochaic tetrameter are lively, the latter suits dancing and the former suits real life.
Aristotle. ed. R. Kassel, Aristotle's Ars Poetica. Oxford, Clarendon Press. 1966.
μετρικός Ηφαιστίων (130-169 μ.Χ.) είδος του μέτρου δακτυλικό
Αριστοτέλης ηρωικόν
’’Μέτρο – Προσωδία. Το είδος του μέτρου στο οποίο είναι συντεθειμένα τα Ομηρικά έπη παραδίδεται στο σύστημα που χρησιμοποίησε ο μετρικός Ηφαιστίων (130-169 μ.Χ.) με την ονομασία δακτυλικό. Ο Αριστοτέλης το ονομάζει ηρωικόν και το χαρακτηρίζει στην Ποιητική (1459b) στασιμώτατον και ογκωδέσταστον των μέτρων («ιδιαίτερα σταθερό, ήρεμο και μεγαλοπρεπές») και κατάλληλο ιδίως για απαγγελία. Πράγματι, το εξάμετρο του Ομηρικού στίχου με τους πέντε δακτύλους και τον τελικό σπονδείο ή τροχαίο, όπου η τελευταία συλλαβή είναι αδιάφορη και η τομή μπορεί να μετακινείται από τον τρίτο πόδα (μετά την θέση) στον τέταρτο πόδα, προκαλώντας μία αντίστοιχη αυξομείωση των αντίστοιχων τμημάτων του στίχου, προσδίδει ιδιαίτερη κίνηση, σφρίγος και ένταση στο ύφος. (Για την δομή και τις παραλλαγές του δακτυλικού εξαμέτρου βλ. λ. ΜΕΤΡΙΚΗ).
Ειδικά το Ομηρικό εξάμετρο συνδέεται κατ’ εξοχήν με την προσωδία, δηλαδή την αναλογική χρονική διάρκεια κάθε συλλαβής κατά την προφορά και την ρυθμική συμπλοκή των συλλαβών. Αυτό έγινε ιδίως σαφές από την εποχή που ο Μίλμαν Πάρυ εφήρμοσε την μέθοδο των στερεοτύπων φράσεων στη μελέτη του εξαμέτρου (βλ. Les formulas et la metrique d’ Homere,1928). Στην τελευταία της εξέλιξη, η έρευνα ανάγει στο θέμα της προσωδίας και τα προβλήματα τα σχετικά με την προέλευση του δακτυλικού εξαμέτρου, που γενικά παρέμεναν ως σήμερα άλυτα ( ΠΡΟΣΩΔΙΑ).’’
